دیروز با تور رفتم غار بورنیک.
غار بورنیک در استان تهران و در 120 کیلومتری شرق شهر تهران و 12 کیلومتری جنوب غربی شهر فیروزکوه و 6 کیلومتری حاشیه جنوبی روستای هرانده واقع شده. اینو برای اطلاعات گفتم.
ته غار که رسیدیم، لیدر گفت تمام چراغها خاموش و یه چند لحظه سکوت و بعدش دو تا آهنگ گذاشت. وقتی چراغها و چراغ قوه هارو خاموش کردیم، خیلی تاریک شد. هیچی دیده نمیشد، هیچی. اونهمه تاریکی رو تا حالا تصور هم نکرده بودم، حتی به نقطه کوچیک نور هم نبود. قرار بود کسی نخنده و صدایی از کسی درنیاد. همینطور هم شد. سکوت کامل بود فقط صدای چک چک آب بود که میومد و البته گاهی صدای شکم یکی از بچه ها.
وقتی تو اون تاریکی مطلق مطلق به اون آهنگ وصف نشدنی داشتم گوش می کردم، روحم به سمت اون پرواز کرد... انگار که داشت تو آسمون از روی زمینهای پهناور و مراتع پرواز می کرد و آخر به اون رسید... لحظات نابی بود که شاید تکرار نشدنی باشند ولی اون پرواز رو دوست داشتم و هم اون رسیدن رو.
یکشنبه 6 تیر 1389
غار بورنیک در استان تهران و در 120 کیلومتری شرق شهر تهران و 12 کیلومتری جنوب غربی شهر فیروزکوه و 6 کیلومتری حاشیه جنوبی روستای هرانده واقع شده. اینو برای اطلاعات گفتم.
ته غار که رسیدیم، لیدر گفت تمام چراغها خاموش و یه چند لحظه سکوت و بعدش دو تا آهنگ گذاشت. وقتی چراغها و چراغ قوه هارو خاموش کردیم، خیلی تاریک شد. هیچی دیده نمیشد، هیچی. اونهمه تاریکی رو تا حالا تصور هم نکرده بودم، حتی به نقطه کوچیک نور هم نبود. قرار بود کسی نخنده و صدایی از کسی درنیاد. همینطور هم شد. سکوت کامل بود فقط صدای چک چک آب بود که میومد و البته گاهی صدای شکم یکی از بچه ها.
وقتی تو اون تاریکی مطلق مطلق به اون آهنگ وصف نشدنی داشتم گوش می کردم، روحم به سمت اون پرواز کرد... انگار که داشت تو آسمون از روی زمینهای پهناور و مراتع پرواز می کرد و آخر به اون رسید... لحظات نابی بود که شاید تکرار نشدنی باشند ولی اون پرواز رو دوست داشتم و هم اون رسیدن رو.
یکشنبه 6 تیر 1389
